بالاخره شروع شد. اگرچه در فرم مشکل دارد، ولی چون معنایش قرآنی‏ست تماشایش را از دست نمی‏دهم.

پرده‏ی اوّل: ...بوتیفار از زیاده‏خواهی کاهنان معبد می‏آشوبد و یوسف را به خاطر کاهش سهم زیاده‏ی آنان تحسین می‏کند...

پرده‏ی دوم: ...یوزارسیف با سینی‏های بزرگ غذا وارد می‏شود و آن‏ها را در برابر بوتیفار و زلیخا می‏نهد. انواع غذاها روی میز عزیز مصر به جلوه نشسته‏اند...

بوتیفار به مملکت خویش خائن نبود. ولی همین تجمّلات کافی‏ست تا خدا حکومت او و فراعنه را نپسندد و تنها پیامبران را لایق حکومت بداند.

خدا را شکر که مسئولان و مدیران در نظام جمهوری اسلامی، بی‏منّت خدمت می‏کنند و با مردم و ولی‏نعمتان خویش هم‏سفره می‏شوند! (ان‏شاءالله‏تعالی)

دیروز به بهانه‏ای در دومین همایش بین‏المللی صنعت پالایش نفت ایران شرکت کردم. با خود این همایش کاری ندارم، بلکه مقصودم در این نوشتار مکان برگزاری آن است:

مرکز همایش‏های بین‏المللی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران!

پرده‏ی سوم: هنگام ناهار، تمام مدیران و مسئولان و مدعوان همایش، به سالن غذاخوری ویژه دعوت شدند. قبلاً نیز رفته بودم، فرقی نکرده بود و این بار نیز با غمی جانکاه از غذاخوری خارج شدم. به راستی اگر کسی حتی از هر غذا فقط یک قاشق تناول می‏کرد، نمی‏توانست طعم همه‏ی غذاها را بچشد! همه نوع سالاد و دسر و نوشیدنی، انواع برنج و خورشت، انواع کوکو و غذاهای گیاهی، انواع سوپ، انواع کباب، ... همه و همه در خدمت مدیران حوزه‏ی نفت،‏ گاز و پتروشیمی! و البته نه فقط مدیران نفت، بلکه میهمانان هر همایشی که در مرکز همایش‏های بین‏المللی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران برگزار شود! قبل از این‏که دیس‏های بزرگ برنج و کباب و ... به نصف برسند، خدمه‏ی مخصوص به سرعت ظرفی دیگر جای‏گزین آن می‏کردند. همه «اذا بلغت الحلقوم» خوردند و شکم‏ها انباشتند، ولی میزها هم‏چنان مملو از انواع غذاها بود و احتمالاً ساعاتی دیگر سهم سطل‏های زباله و گربه‏های شهر!

پرده‏ی چهارم: کمی آن‏طرف‏تر، درست در مسیل مجاور بزرگراه شهید چمران (سلام‏الله‏علیه) مردمی هستند که کودکان‏شان با پای برهنه بر سنگلاخ می‏دوند...

خدمت خوب است، ولی ردای حکومت تنها بر شانه‏های یوسف دوام خواهد داشت...

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن: هستند امثال رجایی و احمدی‏نژاد و ... که از این‏گونه رفتارها بیزارند، ولی برای این‏ برنامه‏ها هم باید فکری کرد. آیا آبروی نظام در برابر میهمانان خارجی به چنین سفره‏هایی است؟ آیا گاندی که با شیر بُز از میهمانانش پذیرایی می‏کرد، آبروی هندوستان را برده است؟! مسیر را گم نکنیم!

-----> قبله‏ی حاجات منی لاس‏وگاس ... کعبه‏ی آمال منی لاس‏وگاس! (کلیک کنید!)
-----> از دروغ دولت تا پنجره‏فولاد!
-----> احمدی‏نژاد و ادعای ارتباط با امام عصر (عج)!